Je baas kwam deze morgen met een extra werkje. En je bord ligt al helemaal vol. Je weet dat je nee had dienen te zeggen. En toch zei je ja. Tegen beter weten in. Je kreeg de neen niet over je lippen.
Het is niet de eerste keer dat je dat dit aan de hand had. En je beloofde jezelf om meer neen te gaan zeggen.
Nee zeggen
Zou het niet geweldig zijn mocht je een workload hebben die beheersbaar is?
Dat je niet steeds dient over te werken waardoor er minder tijd is voor je sociale leven?
Een verwachting die één op de twee keer bij een ExtraTijdsprogramma naar boven komt, is “leren nee” zeggen. Een diplomatische en accepteerbare nee komt er dan nog meestal achteraan.
Er bij horen
Velen zijn geconditioneerd om ja te zeggen.
Toen je klein was kon je vloeiend en zonder problemen nee zeggen. Vraag maar aan je ouders of grootouders. Je ouders hebben wat dienen te doen om je die nee af te leren.
Daarnaast hebben velen een nood om ergens bij te horen. Nee zeggen en er niet bij horen ligt heel dicht bij mekaar in de redenering in hun hoofd. En onbewust speelt dat.
Ja, maar
Indien de conditionering en je nood om er bij te horen het je moeilijk maken om nee te zeggen, hoef je dat ook niet te veranderen.
Je dient je ja niet door een nee te vervangen, je voegt er enkel een ‘maar’ aan toe. Nee is dan jan, maar.
Je baas komt met een extra werkje. Je zegt zeker baas. Ja, ik wil dat gerust doen, maar ben je akkoord dat dit en dat achteruit gaat. Om dat te kunnen heb je een overzicht nodig over wat er reeds op je bord ligt. Je toont je masterlijst om dat overzicht naar boven te toveren.
Een collega vraagt je op het laatste moment iets dringend te doen. Je zegt : Ja, ik wil je graag helpen, maar ik dien eerst dit af te werken. Ik kan er morgen aan beginnen. Kans is groot dat je collega ergens anders heen gaat.
Op een meeting wordt er een project naar je toegeschoven. Alle ogen kijken naar jou. Het voelt aan of je niet nee kan zeggen. Zeg dan : Dank je wel, ik wil dit graag doen, maar mijn masterlijst zit al vol en ik wil graag projecten afwerken in plaats van er één extra op te zetten. Als ik dit en dit heb afgewerkt wil ik daar graag mee starten.
Wanneer nee zeggen voor jou een te grote stap is en je doet het toch, kom je uit je comfortzone.
Maar je belandt iets verder in je paniekzone. Leren in je paniekzone zorgt voor beperkt leren. Je leert dan nee zeggen onder stress. Leren onder stress is nooit goed. Sportlui leren niet tijdens de wedstrijd. Ze leren wanneer ze oefenen.
Zorg voor een omgeving waar je kan oefenen in ‘ja, maar’ zeggen.
Wanneer je in veilige omstandigheden kan oefenen, worden de patronen in je hersenen sterker.
Een extra hulp is weten dat alles waarop je ja zegt, een deel van je capaciteit gebruikt.
En dat deeltje capaciteit kan je maar één keer gebruiken. Geef jezelf het inzicht van de grootte van je capaciteit per dag/week. Bewustzijn helpt om betere keuzes te maken. Indien je het gevoel hebt dat je tijd hebt, zeg je meer ja. Door je beperkte capaciteit te kennen wordt het makkelijker om ‘ja ,maar’ te zeggen. Check je kalender om je capaciteit bewust te weten.
Vraag steeds aan de partij die werk op je bord wil leggen hoe lang dat gaat duren.
Dat geeft je extra inzicht. Als er teveel verschil is tussen wat jij in gedachten hebt en wat de andere zegt, is er een misverstand over het gewenste resultaat. Of onduidelijkheid bij de ander over wat er allemaal dient te gebeuren. Je wil dit gerust doen maar je hebt meer duidelijkheid nodig.

