Onze vakantie bracht ons naar Kroatië (bijna vier volledige weken). Veel kilometers gereden met de auto, op elf verschillende plekken verbleven. Een behoorlijke donatie gedaan aan de Kroatische (reis)economie.
Tijdens een roadtrip moet je af en toe wachten. Tijdens elke reis zijn er van die wachtmomenten. Dat is niet anders wanneer je niet op vakantie bent, maar deze keer viel het me op.
Ik vind het niet zo erg (meer) om ergens te moeten wachten. Ik kon me daar vroeger over enerveren. Ik heb een aantal strategieën om de tijd die ik cadeau krijg tijdens het wachten op te vullen. Op een manier zodanig dat het aanvoelt alsof ik het cadeau met veel dankbaarheid gebruik.
In een van onze oudere blogs vind je mogelijkheden hoe je de cadeaus van tijd optimaal kan gebruiken.
Tijdens een roadtrip kom je aan grenzen, péagehokjes, oprijplekken voor de overzetboten, musea, wegenwerken, in bankkantoren, supermarkten en …
Wat hebben die plaatsen allemaal gemeenschappelijk?
Ze hebben allemaal één of meerdere wachtrijen.
Indien er maar één wachtrij is, is er geen beslissing te nemen. Lekker makkelijk en vooral eerlijk. Er is geen rij die sneller gaat dan een andere.
In alle andere gevallen is er een keuze te maken. Waar ga ik aanschuiven?
Je maakt een keuze en dan is het afwachten.
Want er is er een Pool voor je die constant van de ene rij naar de andere wachtrij skipt. Waardoor beide rijen minder snel vooruitgaan. En de Poolse familie schiet echt niet sneller op dan wij.
Wat heb je dan gewonnen?
En net op dat moment laat de Pool aan het hokje zijn muntjes vallen om de péage te betalen. Hun deur kan niet open Je moet behoorlijk dicht bij het hokje staan om de muntjes kunnen geven. De dame op de passagiersplek moet de auto verlaten om de muntjes op te rapen. Druk gebarend dat ze er niet tevreden is met de gang van zaken.
Karma is a bitch
Bad luck voor de Poolse familie. “Karma is a bitch” zei onze dochter.
Een andere keer heb je de verkeerde rij gekozen. Want die Kroaat die van de linker naar rechterrij zwiept wint 2 auto’s. Goed om dan in de gedachten te houden: “Goed voor hen”
Onze dochter riep: “Dat is niet eerlijk.” Mijn antwoord is de laatste jaren steeds: klopt de wereld is niet eerlijk. Daar gaan de Stoïcijnen (ook die in opleiding – ik dus) van uit.
Er zijn drie strategieën die wachtenden gebruiken in wachtrijen.
- Je verlaat nooit de rij die je koos
- Je skipt constant
- Je kiest een rij en observeert en als er duidelijk een grote opportuniteit is, verander je van richting.
Controle
Als gebruiker heb je weinig of geen controle over welke middelen de operatoren van wachtrijen gebruiken.
Vanuit een operationeel standpunt zijn er modellen die dit queuing probleem optimaliseren voor de operatoren.
Operatoren hebben complete controle. De kans dat jij als gebruiker de operator kan beïnvloeden om meer middelen in te zetten is (bijna) nul. Je moet aan de Kroatische grens eens proberen om de douane te overtuigen om een extra controlepost te openen (op de avond dat het Kroatische team een wedstrijd speelt in de Wereldbeker voetbal).
Waar gebruik je je (beperkte) middelen voor?
Het efficiënt gebruik van je middelen is voor die zaken waar jij complete controle over hebt.
Er zijn drie mogelijkheden
- je hebt controle
- je hebt beïnvloeding
- je hebt geen beïnvloeding en al helemaal geen controle
Mijn default is ondertussen geworden om mijn beperkte middelen te geven aan zaken waar ik controle over heb.
Ik ben er de laatste jaren echt in gegroeid.
Ik steek geen energie meer in zaken waar ik geen invloed op heb. Ik wil dit consistenter uitbreiden. Zodat ik alleen nog tijd, energie, aandacht steek in waar ik controle over heb.
Wat haten we aan wachtrijen?
Wanneer gebruikers gevraagd worden wat het ergste is aan het wachten in een rij komen drie zaken naar boven.
- We vinden het “boring” om te moeten wachten
- We worden kwaad wanneer we een korte wachttijd verwachten en het kost extra tijd om de wachtlijn af te werken
- We zien iemand die na ons startte met wachten voor ons bediend worden
Reden één en twee kunnen we makkelijk oplossen door strategieën te hebben die ervoor zorgen dat jij je tijd wel nuttig kan opvullen. Voorbereid zijn, is belangrijk als je controle wil. Ikzelf doe meestal een aantal herhalingen boxbreathing.
Reden drie is wat anders.
Mijn tactiek is op zo’n moment te denken aan een uitspraak van Gary Vee: “Ik wil het grootste gebouw in de stad, maar niet door andere gebouwen te verkleinen”. Ik probeer dan blij te zijn voor de anderen. Net zoals ik zou blij zijn voor mijn buurman wanneer hij de lotto zou winnen.
Welke ik jou strategie in de wachtrij?
